مه مه ممنوع

دخترکم بهار جون:

یه خبر بد بد برات دارم. یه خبری که هر کی بشنوه شاید گریش بگیره.

برام خیلی سخته که بخوام این کار رو باهات بکنم. ولی مجبورم عسلم!! به خاطر خودت.

امروز 19 ماهه شدی و طبق معمول لب به غذا نمی زنی و مرتب به من وابسته شدی و مه مه می خوری.

من این مشکل رو چند سال پیش هم با یاشار جون داشتم. داداش جونی هم مثل تو بود.  

من هم با مشورت چندین پزشک کودکان تصمیم گرفتم که دخملوک دیگه مه مه نخوره تا این وابستگی من و نو برای شیر خوردن یه کمی کم بشه. مامان الان داره کلی گریه می کنه و نمی تونه جایی رو خوب خوب ببینه و کلی غلط غلوط می نویسه. 

البته اینو مامان ها بیشتر درک می کنند. فکر کن چیزی رو که تا 18 ماه تمام به اون عادت داشتی رو مامان یک دفعه از تو بگیره. فدات بشم مامانی.

بله! من هم این کار رو انجام دادم و خدا رو شکر خیلی اذیت نکردی . آخه مه مه مامان مثلا اوف شده بود و مامان اون رو پانسمان کرده بود. هر وقت هوس می کردی لباس مامان رو می دادی بالا و تا می دیدی اوف شده، با ناراحتی می گفتی اوووووووووف!!! بعدش هم می رفتی. بمیرم برات . چی کشیدی!!

الان 20 ماهت شده و خدا رو شکر غذا خور شدی و یه کوچولو حال اومدی. ولی هنوز یادت نرفته و گهگاهی هوس می کنی و اسمش رو می بری ، ولی خوب تا یادت میاد زود می ری.

 نفسم: می دونی که جونم بسته به جون تو!!! درسته که این وابستگی یه کوچولو کم رنگ شده ولی مطمئن باش تا آخرین جونم بهت وابسته تر شدم. مامان رو ببخش . می بوسمت بهارم.